donderdag 26 februari 2009

Nieuws vanwege Friedrich (vanuit de Hades!)

.
[met dank aan Lisa Boucher, Québec]

Onze ouwe vriend, Friedrich Engels, (voor wie katholiek onderwijs heeft gevolgd en ook voor zij die na 1990 GemeenschapsOnderwijs hebben moeten doorstaan) de levenscompagnon en geldschieter van Karl Marx, schreef het reeds in 1876 in zijn essay "De Rol van de Arbeid in de Transformatie van Aap naar Mens" (opgenomen in zijn "Dialektik der Natur"): Het is onze levenswijze als mens, de arbeid dus, die onze hersenen heeft ontwikkeld en niet andersom. Ik volgde hem, op basis van recente studies en met kleine en grote dank aan biologe en wetenschapsphilosophe Karin Verelst, in mijn "Gedwongen Copulatie: Natuur en Cultuur in de Evolutionaire Psychologie" (WWOW, 2007; geschreven in de winter 2005-2006, maar geen uitgever zag er brood in; dus maar World Wide Alliance of Writers; zie Google).

Dit eerder Lamarckiaans dan Darwiniaans inzicht (hoewel in veel van zijn analyses was Darwin volledig conform aan Lamarck) werd sindsdien ook nog bevestigd door de neuropsychoanalyse (de Brit Mark Solms, de Canadese Helen Mayberg en nog een paar anderen): psychotherapie wijzigt de structuur van de hersenen. En de samenwerking van de Dalai Lama met neurowetenschappers toonde aan dat dit ook geldt voor meditatie.

Nu hieronder een studie die het effect van kindertrauma's op het brein maar ook op het DNA, het erfelijk genoom, bewijst. En dit in het Darwin-jaar! Het Darwin-jaar wordt eerder een Marx Revival Jaar dan een triomf voor de biologie of in ieder geval geen triomf van het platte biologisme, dat de mens niet in zijn levenswijze bestudeert maar enkel oog heeft voor zijn genetica (Marx & Engels hielden de biologsiche literatuur nauwgezet in het oog).

http://www.douglas.qc.ca/news/details.asp?l=e&ty=a&id=519&yr=2009

Childhood trauma has life-long effects on genes and the brain
2009/02/23

Study confirms effects of early environment in brains of suicide victims

McGill University and Douglas Institute scientists have discovered that childhood trauma can actually alter your DNA and shape the way your genes work. This confirms in humans earlier findings in rats, that maternal care plays a significant role in influencing the genes that control our stress response. Using a sample of 36 brains; 12 suicide victims who were abused; 12 suicide victims who were not abused and 12 controls, the researchers discovered different epigenetic markings in the brains of the abused group. These markings influence the hypothalamic-pituitary-adrenal (HPA) function, a stress-response which increases the risk of suicide.

This research builds upon findings published last May that showed how child abuse can leave epigenetic marks on DNA. But, in this, the first study of its kind, Moshe Szyf, PhD, a professor in the Department of Pharmacology and Therapeutics; Gustavo Turecki, MD, PhD, associate professor in the Department of Psychiatry who practices at the Douglas Mental Health University Institute; Michael Meaney, PhD, a professor in the Departments of Psychiatry and Neurology and Neurosurgery, who is also at the Douglas; and McGill postdoctoral research fellow Patrick McGowan have built on their world-renowned epigenetics work to uncover how parental care affects the DNA in the brains of a group of Quebec male suicide victims who suffered abuse as children.

The study is published in the journal Nature Neuroscience. “We know from clinical experience that a difficult childhood can have an impact on the course of a person's life”, said Dr. Turecki. “Now we are starting to understand the biological implications of such psychological abuse,” added Moshe Szyf. “The function of our DNA is not as fixed as previously believed, said Michael Meaney. “The interaction between the environment and the DNA plays a crucial role in determining our resistance to stress thus the risk for suicide. Epigenetic marks are the product of this interaction.”

Epigenetics is the study of changes in the function of genes that don't involve changes in the sequences of DNA. The DNA is inherited from our parents; it remains fixed throughout life and is identical in every part of the body. During gestation and even later in development, however, the genes in our DNA are marked by a chemical coating called DNA methylation. These marks are somewhat sensitive to one's environment, especially early in life. The epigenetic marks punctuate the DNA and program it to express the right genes at the appropriate time and place.

The researchers discovered that maternal care influences hypothalamic-pituitary-adrenal (HPA) function in the rat through epigenetic programming of certain receptors in the brain. In humans, child abuse alters HPA stress responses and increases the risk for suicide. In previous studies in laboratory rats, the group proved that simple maternal behaviour such as mothers who licked their pups during early childhood has a profound effect on the epigenetic marks on specific genes and effects on behaviour in ways that are sustained throughout life. However, these effects on gene expression and stress responses can also be reversed in adult life through treatments known to affect the epigenetic mark known as DNA methylation. The brain samples in the latest study came from the Quebec Suicide Brain Bank, administered by Dr. Turecki of the Douglas Mental Health University Institute.

With the support of the Bureau du Coroner du Québec (Office of the Chief Medical Examiner), the McGill Group for Suicide Studies (MGSS) founded the Quebec Suicide Brain Bank (QSBB) at the Douglas Mental Health University Institute, to promote studies on the phenomenon of suicide. Research carried out on brain tissue can help develop intervention and prevention programs to help people suffering mental distress and who are at risk of committing suicide. The research was funded by the Canadian Institutes for Health Research and the National Institute of Child Health and Development (USA).

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Zal "De Vlaemsche Intellectueel" zich in de komende deccenia met dankbaarheid mogen beroepen op de inzichten van Eric Rosseel ?
... en wordt het woord "intellectueel" misschien gemuteerd naar "inetrossueel" ?
Dit vraagt zich een, soms met open mond vergapende, intellectuele-blog-spotter (wegens tijdteveel) af. Wat kan een mens toch bijleren op zijn aankomende oude dag !
De eruditie van een dislectieker krijgt het hierbij allemaal op een schoteltje aangeboden.
Bij de ene intello-blogger wordt ik op schoolmeesterachtige wijze afgewezen (cfr Victa Placet ...), de andere brengt mij tot nieuwe of duidelijker of bevestigende inzichten (cfr Visionair België",
Frank Albers' Blog...), maar bij "Eric Rosseel Unplugged", ook dank zij zijn (meestal) toegankelijke poëzie, mag ik dan méér dan één keer nadenken.
Hiermee wil ik dan ook mijn, zij het afstandelijk, fan-schap proclameren.

eric rosseel zei

You 're wellcome !