woensdag 31 december 2008

Nieuwjaar (DSM-IV)

[DSM-IV = Diagnostic & Statistical Manual of Mental Disorders - Fourth Version]

Nieuwjaar is een bijzondere aan het blanke ras gebonden variant van de manisch-depressieve psychose gekenmerkt door een lange depressiecyclus van 364 dagen en een manische opstoot van ongeveer zes tot acht uur tijdens de nacht van 31 december op 1 januari. Wereldwijd is de ziekte jaarlijks verantwoordelijk voor een paar duizend sterfgevallen. Een doeltreffende medicijn tegen deze mentale stoornis is nog niet beschikbaar, maar samenwerkende laboratoria in Vaticaanstad en Mekka hebben de WereldGezondheidsOrganisatie laten weten dat een vaccin op punt zou staan tegen het jaar 2012. De Belgische minister van Volksgezondheid heeft ondertussen al laten verstaan dat gezien de massale epidemiologie van de ziekte in de Lage Landen een eventuele terugbetaling van het vaccin door het RIZIV het begrotingsbeleid danig zou doorkruisen en zij heeft voorgesteld de bevoegdheid met betrekking tot deze materie over te hevelen naar de Gewesten en Gemeenschappen.

1 Januari 1959 - 1 januari 2009

Voordat ik geveld word door een overdosis Cubaanse rum, even een eresaluut aan de Cubaanse Revolutie, die vandaag 50 jaar oud en jong is (iets wat Clouseau niet kan zeggen).

Op 1 januari 1959 sloeg de Cubaanse USA-zetbaas, dictator Batista, op de vlucht voor mannelijke én vrouwelijke rebellen in Havana, die niet gewacht hadden tot Fidel Castro met zijn broer Raoul, de legendarische Ché en een massa andere enthousiastelingen met een sigaar in de mond hun zegetocht vanuit het oosten van het eiland hadden afgerond. Fidel zelf kwam pas een kleine week later in Havana aan.

Wat men ook over Cuba moge beweren (tiens, wat beweren ze eigenlijk?), de Cubaanse Revolutie is één der meest markante en begeesterende projecten van de 20ste-eeuwse mensheid geweest, misschien niet voor ons in West-Europa, maar dan toch voor de landen en volkeren waaraan doorgaans nooit gedacht wordt wanneer men het heeft over de "vaart der volkeren". Als "onderontwikkeld" land een niveau van onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg, beveiliging tegen natuurrampen, etc. handhaven, terwijl op ieder moment de wurging door de USA-blokkade dreigde; op het gepaste moment "njet" zeggen tegen de Sovjet-Russische "beschermheren"; de "val van het communisme" spelenderwijs overleven:

il faut le faire !

Viva Fidel!


Iets Menselijks is Mij Vreemd.

Het gebeurt niet elke dag dat een mens bedacht wordt met het epitheton "menselijk". Het aantal exemplaren van de soort Homo Sapiens dat "menselijk" is, is blijkbaar bijzonder beperkt; het aantal momenten waarop een mens zich tijdens zijn levensloop "menselijk" gedraagt, is, zo kan ik alleen maar vaststellen, omzeggens verwaarloosbaar. "Menselijk", zo definieert mijn Van Dale (zij het de uitgave van 1967, die ik in die ondertussen godvergeten jaren in de wacht sleepte), staat voor "mens zijnde", "aan de mens eigen". Kortom: de overgrote meerderheid der mensen is niet "menselijk" en op omzeggens alle momenten van ons leven zijn we omzeggens allen dus niet "menselijk".

Wat zijn we op die momenten dan wel ? De mens is uiteraard een raadsel, maar raadselachtige mensen worden nogal eens gemakkelijk "onmenselijk" genoemd. Ik zal er maar mijn hoofd niet over breken waarom Dutroux een onmens was, die toch maar als een mens werd berecht (immers: alle Belgen - alle "onmenselijken" dus - gelijk voor de Wet!).

Het is ook niet meteen duidelijk waarom een bepaald uitzonderlijk persoon (in de wiskundige betekenis van "zelden voorkomend") plots met algemene instemming het woord "menselijk" als een zoetzure saus over zich heen gegoten krijgt. Meestal lijkt hij iets vrouwelijks gedaan te hebben (bv. een man die eens huilt, toont dat hij "ook nog mens is"). Maar doorheen 99% van de tijd die de Geschiedenis bestrijkt, werden vrouwen niet als volwaardige mensen beschouwd en hadden ze geen "mensenrechten". Of de gelauwerde persoon blijkt iets "goddelijks" op zijn geweten te hebben. Maar goden zijn juist de antipoden van ons mensen en zij moeten er ons dagelijks aan herinneren dat we ons als mensen horen te gedragen in plaats van als engelen of duivels. Verder lijkt me, afgaande op dierenprogramma's op tv, dat leeuwen, kangoeroes en termieten nogal wat "menselijkheid" toebedacht wordt, "menselijke" eigenschappen die doorgaans niet ter sprake komen in programma's waar mensen die in vol ornaat optreden, worden gescreend.

Dit jaar 2008 duurt een seconde langer dan de "mensen" oorspronkelijk hadden voorzien. Ik neem me voor die éne seconde "menselijk" te zijn. Daarna kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag en gewoon weer zijn, doen en laten zoals het ons belieft. Zonder ons af te vragen tot welke biologische soort we nu precies behoren.


maandag 29 december 2008

Het Goede Gevoel

Iemand zegt: "Ik voel me goed!"

Uiteraard heeft dat niets te maken
met het feit of die ook echt goed
is.

Maar wie kan beweren dat iemand
die zegt dat hij/zij zich goed voelt,
eigenlijk niet goed is?


De Partij? De Regering?
De Filosoof, Psychiater of Psycholoog?


Vooral dat noch Partij, noch Regering,
noch Filosoof, Psychiater of Psycholoog
zich zelf goed voelen.


En vooral dat noch Partij, etc. goed zijn.

So ?

Jefferson Airplane - "White Rabbit" (1967)


One pill makes you larger
And one pill makes you small,
And the ones that mother gives you
Don't do anything at all.
Go ask Alice
When she's ten feet tall.

And if you go chasing rabbits
And you know you're going to fall,
Tell 'em a hookah smoking caterpillar
Has given you the call.
Poor Alice
When she was just small.

When the men on the chessboard
Get up and tell you where to go
And you've just had some kind of mushroom
And your mind is moving low.
Go ask Alice
I think she'll know.

When logic and proportion
Have fallen softly dead,
And the White Knight is talking backwards
And the Red Queen's "Off with her head!"
Remember what the dormouse said:
"Feed your head. Feed your head. Feed your head."

Belle Epoque


in een wereld waarin alleen de mannen (en de vrouwen) achter de schermen nog doelen formuleren voor hun handelen, blijven het gemene volk en zelfs de weldenkende mensen in verwarring achter. al hun levensdoelen worden onbereikbaar, bij gebrek aan geld, bij gebrek aan inzicht in de mechanismen die hun leven bepalen.

wat schiet er dan over dan het middel zelf tot doel te verheffen. wat rest ons nog meer dan te genieten niet van het doel dat men kan bereiken, van het vooruitzicht dat het handelen (het middel) vorm geeft, maar simpel weg van de handeling op zichzelf als een hartverwarmend gegeven.

1. de liefdadigheid. wat er gebeurt met wat je geeft aan een "goed doel" is niet langer belangrijk. als je maar gegeven hebt (in de ban van de muziek van StuBru).
2. de soberheid. als het leven niets te bieden heeft, volstaat het te voldoen aan je biologische behoeften. alleen beseffen de soberen niet dat door het feit dat ze gaan werken, ze de waarde van hun arbeid volledig afstaan aan die lieden achter de schermen, dat de rijken zich verheugen in de moraliteit van de soberen die er zich zo gelukkig in verblijden dat ze geen energie verbruiken en verzaken aan een billijk loon voor hun arbeid.
3. de oorlog. als activisme geen doel dichterbij kan brengen, dan maar actie omwille van de actie. klassenstrijd wordt klassenoorlog. zoals Mussolini zei: "de strijd winnen is niet belangrijk, wel dat je gestreden hebt". dus je bindt wat explosieven om je buik en je blaast jezelf op in een metro.

Er zijn geen doelen meer die vreugde schenken. Dus verheffen we de "middelen tot het doel" tot het doel zelf. Als we maar een goed gevoel hebben.

Het goede leven waarin iedereen, echt iedereen, kan zeggen dat zijn leven en zijn werk geen middel tot een doel, geen overleven, maar een vreugde op zichzelf is, een waarlijk menselijk leven, is nog veraf. Nu zo leven is je zelf en de wereld waarin je leeft, vergeten in verdovende illusies. De strijd niet voeren omwille van het te bereiken doel, maar puur gedreven door "mythes", zoals Georges Sorel, de man die nationalisme en socialisme tot één geheel smeedde, schreef in zijn Belle Epoque boek "Réflexions sur la Violence" (1908). De mythe van de "Revolutie", de "Jihad", de "Kruistocht tegen de Antichrist", de mythe van "Moeder Aarde" of van het "Regenwoud". De mythe van een "Onafhankelijk Vlaanderen", etc.

De "linksen" (wat ervan rest) moeten dringend eens de geschiedenis van de Belle Epoque herlezen. Bvb.: Zeev Sternhell et alii: "Naissance de l'idéologie fasciste" (Paris, Fayard, 1989).
http://www.resistances.be/sternhell.htm

.
onder mijn woorden liggen vandaag
weer veel teveel doden
reeds begraven
tussen mijn regels rijden
ziekenwagens op en af

er worden weer stenen gegooid
in de verte van mijn venster
met een rookpluim
in de skyline van mijn laatste gedachten
kan ik toch niet anders doen
dan slapen
slapen en slapen

misschien wakker worden
in Palestina 1946

Zelfs Karpers Schrijven Gedichten

En zelfs met een onmiskenbaar talent !!!

40 jaar zonder tranen...
voor Maurice en voor Perre
Niet de kleren van de keizer,
maar jouw stof kruipt reeds in mij,
zo stonden wij naakt tegenover elkaar,
1948 de oorlog voorbij,
in de sneeuw van december,
op je rode fiets,
en ik later tussen je sterke schouders,
om bundels hout te binden,
en de boeren die moe waren,
de sneeuw kraakte onder je wielen,
en we wachten op de wroedheer,
de vrouw die je liefhebt heeft pijn,
dwars in haar baarmoeder,
in een leeuwekuil ben ik
geboren.

En later werd het lood
en het koper van de luchtbeenhouwers verborgen,
tussen de paarden die de Duitsers van je vader stalen.

Rechtlijnig
als de sporen van de treinen,
die reden door jouw vaste hand.
Stroper en kattekoppenjager.
Ik hoorde de verhalen en kende de vetes,
van de smokkelaar en de onvoorzichtige partizaan.

Waarom heb je de vrouw,
die mij in de wereld wierp,
zo bemind en zo gehaat,
hard waren de slagen,
toen je me beroofde van haar tranen,
en ik naar adem snakte.

Zelfs in november valt de sneeuw,
als onze zonen worden geboren.

(September 2000)

Geen Proeven op Apen aan de KUL !!!

[Bron: Belga]

Protest tegen proeven op apen aan KUL in Leuvense winkelstraat
Actievoerders van de Anti Dierproeven Coalitie hebben zondag actie gevoerd in de Diestsestraat, een drukke Leuvense winkelstraat. Ze protesteren tegen de proeven op apen die aan de Katholieke Universiteit Leuven worden gehouden. Volgens de Anti Dierproeven Coalitie voert de KUL nutteloze experimenten uit op de apen omdat voor de neurologische onderzoeken waarvoor ze gebruikt worden, al alternatieven bestaan.

Alternatieven?
Ja zeker, er dienen zich steeds meer alternatieven aan !!!
Roma's,
daklozen,
asielzoekers,
geïnterneerden, etc.

worden bijvoorbeeld stilaan goedkoper dan apen.

zondag 28 december 2008

29 december 1950


Op 29 december 1950 is er volgens Wikipedia (zowel in de Engelse als in de Nederlandse en Franse versie) niets maar dan ook werkelijk niets gebeurd. De kranten moeten de dag erop vol gestaan hebben met berichten over mensen die op het voetpad uitgegleden waren en een been gebroken hadden en met andere verzonnen soortgelijke verhalen. Er is die dag niemand geboren en ook niemand gestorven. Het ganse jaar 1950 geeft overigens een bijzonder slap beeld.

Wel, dan voel ik me in mijn eigenliefde toch wel behoorlijk koud gepakt. Want op die dag werd ergens in een West-Vlaams gehucht (Bekegem) in een bouwvallig huis waarvan de pannen losraakten bij het minste briesje en waar bij regenweer de kamers vol potten en "seulen" (emmers) stonden om het water op te vangen dat overal door het dak lekte, op 5 meter afstand van een houtvuur een kinderlijfje geboren. Daarvoor was beroep gedaan op de deskundigheid van een vroedvrouw, die ook zorg wou dragen voor de moederkoek. Die koek bleek na lang aarzelen dan ook bereid zich zoals het lijfje in de wereld te werpen, maar al dadelijk tot haar scha en schande: de mannelijke bewoners en aanwezigen maakten met die koek onmiddellijk korte metten. Van de moederkoek werd nooit meer iets vernomen.

Het kinderlijfje bleek net voldoende levensvatbaar om de ouders ertoe te bewegen in de winterkoude die heerste, enige schikkingen te treffen om in het huis een minimale kamertemperatuur te handhaven en bij buren op zoek te gaan naar een wieg die reeds meerdere keren dienst had gedaan. En een kleine week later werd bij de ambtenaar van de burgerlijke stand (Bekegem was toen nog een gemeente, die werd ergens in de jaren 1960 aangesloten op het elektriciteitsnet van Eernegem en met de grote fusies van 1976 finaal bij Ichtegem ondergebracht, als het maar om -gem eindigde dus) een "kind van het mannelijk geslacht getoond". Het lijfje, dat nog geen enkele tekenen van geestelijk leven vertoonde, werd in een vergeeld boek ingeschreven als
Eric Cyriel Maria Rosseel
met de achternaam van de meest waarschijnlijke vader. En na verloop van een vijftiental maanden leerde dat lijf ook naar zichzelf wijzen met de kreet: "Ikke Eric!". Het gevaar op een voortijdige fataliteit bleek echter nog niet geweken (of de hoop erop was nog niet opgegeven), want pas op zijn 8ste levensjaar werd van het ondertussen in een kostuumpje met korte broek gestoken lijfje een foto gemaakt.

Er zijn tot op heden ook nooit meer dan 100 foto's van Eric Rosseel gemaakt. Niet te verwonderen dus dat zijn geboorte niet op Wikipedia wordt vermeld.

Maar hoe dan te verklaren
dat zijn doen en laten
op zoveel plaatsen
in de gaten wordt gehouden?

Picture of the Year 2008


Bericht van Frank Roels

[Bericht van Frank Roels, Universiteit Gent]

Geachte,

De toestand in de Palestijnse gebieden wordt steeds dramatischer, het woord ethnic cleansing is nu van toepassing.
Laten we ieder van ons een mail sturen naar Karel De Gucht: kab.bz@diplobel.fed.be
België en de EU kunnen door een eenvoudige opschorting van de speciale samenwerkingsakkoorden met Israel, Tel-Aviv tot een andere houding dwingen.
Wij mogen niet medeplichtig zijn aan deze misdaden tegen de menselijkheid.

Lees tevens een reportage van Sara Roy, in de London Review of Books, geschreven nog voor het begin van de Israelische bombardementen. De perfide maatregelen van het Israelisch leger en andere overheden tegen de bevolking doen mij walgen:

Dringende nationale protestmanifestatie

Stop de bombardementen op Gaza

Stop het embargo tegen de Palestijnen

Brussel

Woensdag 31 december 2008

14 u Samenkomst aan het Muntplein

Optocht en protestwake aan het Martelarenplein (tot 16u)

(dank om dit bericht zo breed mogelijk te verspreiden)

Vrede vzw - Filips van Arteveldestraat 35 - 9000 Gent - Belgium
Tel: +32 9 233 46 88 - GSM: +32 473 51 64 62 - Fax: +32 9 233 56 78

ludo@vrede.be

http://www.vrede.be
http://www.uitpers.be

Stop de bombardementen op Gaza.
Sancties voor Israël

Vrede vzw veroordeelt met klem de Israëlische bombardementen in de Gazastrook en vraagt dat België het initiatief neemt in de VN-Veiligheidsraad zodat er maatregelen komen die leiden tot een onmiddellijke stopzetting van deze agressie. De Europese Unie moet elke samenwerking met Israël stopzetten en sancties opleggen

Volgens de eerste mediaberichten zijn er minstens 140 doden gevallen en volgens de plaatselijke medische urgentiediensten nog eens minstens 200 gewonden. Israël beweert daarmee Hamas te raken. In werkelijk gaat het om een aanval tegen de hele bevolking van Gaza. Deze brutale oorlogscampagne komt er na een wekenlang durend strikt embargo die de Palestijnse bevolking in Gaza aan een collectieve bestraffing onderwerpt. De internationale gemeenschap ondernam hiertegen weinig, hoewel de Speciale Rapporteur voor de Mensenrechten in de Palestijnse Gebieden stelde dat het embargo het Internationaal Humanitair Recht flagrant schendt.

De bombardenten zijn zonder meer een oorlogsmisdaad. Burgers mogen niet het doelwit worden van strafmaatregelen en militaire operaties. Niets rechtvaardigt een dergelijk optreden.

Vrede vzw vraagt nogmaals dat aan de Europese passiviteit ten aanzien van opeenvolgende Israëlische oorlogsmisdaden, zoals al uitvoerig is beschreven in opeenvolgende VN-rapporten, een einde wordt gemaakt. De jongste gebeurtenissen bewijzen nogmaals dat de Europese politiek om de banden met Israël aan te halen geen enkel effect ressorteert. Israël volhardt in zijn inhumane politiek tegen de Palestijnen en vervalt in alsmaar zwaardere mensenrechtenschendingen. Vrede vzw vraagt een onmiddellijke opschorting van elke Europees-Israëlische samenwerking in het kader van het Associatieakkoord en het Europees Nabuurschapsbeleid en het opstarten van een EU-sanctieregime tot Israël het internationaal recht respecteert.

Frank Roels, MD, PhD, FRMS
em professor, Universiteit Gent
Pathology, University Hospital block A
De Pintelaan 185, 9000 Gent, Belgium
tel 32 9 332 3667/3676 fax 32 9 332 4965
URL: http://lib.ugent.be/bibliografie/801000072304

Auferre, trucidare, rapere, falsis nominibus imperium, atque ubi solitudinem faciunt, pacem appellant (Tacitus, Agricola,30)
"To plunder, to slaughter, to steal, these things they misname empire; and where they make a wilderness, they call it peace"

www.boycotisrael.info
http://www.oxfamsol.be/nl/article.php3?id_article=1228
www.driesvanagt.nl
www.netwerkvlaanderen.be/nl/index.php
www.bankgeheimen.be/bankgeheimen.html?lang=en

zaterdag 27 december 2008

Bètablindheid

[Bron: De Volkskrant 27-12-2008]

Vorig jaar beloofde een redacteur van de Nederlandse De Volkskrant erop te letten welke wetenschappelijke uitglijers de media zoal dit jaar zouden maken. Want ook journalisten kunnen zich flink verslikken in die verraderlijke wetenschap.

Hij somt er vandaag een tiental op. En hij eindigt met:

"Maar de vrolijkste uitglijer maakte De Telegraaf. ‘Kangoeroe genetisch gelijk aan de mens’, kopte de wakkerste krant van Nederland. Verhip, u bent een kangoeroe! De krant vervolgde: ‘Kangoeroes vertellen veel over hoe de mens er 150 miljoen jaar geleden uitzag.’ Knap van die kangoeroe: de moderne mens bestaat pas 200 duizend jaar.

Zo zie je. Een journalist kun je van alles wijsmaken. Als het maar wetenschappelijk klinkt."

Maar Vlaanderen doet het nog beter! Daar kunnen niet alleen de wetenschappers maar ook nog de politici de journalisten van alles wijsmaken. En, wonder boven wonder, die journalisten slagen er (volgens een "wetenschappelijk uitgevoerde" opiniepeiling) op hun beurt in deze wijsheden aan 79% van hun lezers en kijkers wijs te maken. Morgen op de dag van de Onnozele Kinderen stijgt dit percentage zelfs tot 86%.

donderdag 25 december 2008

Nu ook de Kerstman Definitief Ontmaskerd

Kerstman knalt drie mensen af in Los Angeles

De politie van Covina is op zoek naar deze man, de vermoedelijke dader Bruce Jeffrey Pardo.
De politie van Covina is op zoek naar deze man,
de vermoedelijke dader Bruce Jeffrey Pardo.

De politie is op zoek naar een man die ervan wordt verdacht op kerstavond drie mensen gedood te hebben. Er raakten ook drie mensen gewond. De man was verkleed als kerstman en drong een huis in een buitenwijk van Los Angeles binnen. Hij opende het vuur op de genodigden van een kerstfeestje.

Toen de politie ter plaatse kwam, stond het huis in lichterlaaie. In het puin werden de stoffelijke overschotten van drie mensen gevonden. Er wordt gezocht naar een 45-jarige man als mogelijke verdachte. Hij zou huwelijksproblemen gehad hebben met een vrouw die op het kerstfeestje aanwezig was in Covina, op 37 kilometer van Los Angeles. (belga/dea)

................... Over de Karper .................

De Karper

De Karper is/was oorspronkelijk een kalme vis die houdt/hield van rustige waters: kreken, grote plassen en grachten In tegenstelling tot de Snoek, die altijd onrustig is en op jacht gaat. De Snoek leeft van de jacht op andere vissen. Bah. De karper eet alles. Hij is ook niet vies van een lekker stukje vlees of vis, maar rustig aan. Hij eet wat voor zijn bek komt. De Snoek is maar een mager beestje van al dat jagen, de Karper daarentegen kan tegen een stootje. De ecologische voetafdruk van De Karper is 1,8 ha.

Oorspronkelijk zwom de Karper in de Herinis van Gent. De Heirnis of ‘Heernesse’ was een groen weide gebied aan de rand van de Schelde doorkliefd met beken, grachten en kanalen. In de winter, als het vee op stal stond, overstroomde de Heinis.

De Heirnis ligt vlak naast Macharius maar is er op geen enkele manier mee te vergelijken alhoewel het stadsbestuur spreekt van de wijk Macharius-Heirnis, is dit een administratieve vertekening van de realiteit. In Macharius stond de wieg van Gent, de Sint-Baafs Abdij terwijl Herinis in feite altijd een buitenwijk is geweest en nog is.

Carp flies to the West

Carp flies to the West

Nu nadat Karel V de Gentenaren gestraft had om hun weerbarstig gedrag heeft hij de wijk, die nu Macharius heet, met de grond gelijk gemaakt en er het Spaans Kasteel voor in de plaats gezet. Nu dat is intussen ook al lang afgebroken, maar stukjes van de Sint-Baafs Abdij zijn blijven staan. Dus toeristen dwalen soms wel eens af uit het nieuwe centrum van Gent rond het Belfort naar Macharius en dat zullen die van de Herinis geweten hebben. De wijk Macharius werd reeds in de jaren 1990 grondig gesaneerd en totaal vernieuwd. Het is er plezierig wonen met drie groene zones en twee grote parken om te spelen. In de Heirnis zijn geen speelparken, men is er nog altijd bezig met de sanering en enkel Alah en God weten wanneer die ooit zal klaar zijn. Soit, terug naar de voorgeschiedenis van de Karper.

Carp flies to the East

De Karper was gelukkig in de Heirnis tot halverwege de 19de eeuw. Toen begon Gent uit te breiden. Een nieuwe lelijke volkswijk met stinkende fabrieken en ongezonde cités verscheen op de plaats waar vroeger de koeien en paarden graasden. Grachten en kreken werden opgevuld met puin en de Karper, die toen nog niet vloog, moest zich terugtrekken in de Schelde en de Leie. Maar dit was nog niet het einde van zijn miserie. In 1950 besloot het Gentse Stadsbestuur om een Ringvaart rond Gent te graven om de steeds terugkerende overstromingen te voorkomen. Nu de Karper vindt die overstromingen normaal. Ze maken de grond vruchtbaar met rivierslib, de rivier kan zichzelf reinigen en in de Lente zit ze weer vol leven. Maar de mensen houden niet van natte voeten, dus begonnen ze maar te graven. 20 jaar heeft dat geduurd maar in 1970 was het zo ver, de Ringvaart werd geopend en wat zullen we nou hebben? Eek! De Schelde in het stad liep leeg. Wat overbleef was vuiligheid, slib en slijm. De Karper is een stadsvis. Geen sprake van om in Merelbeke of in Melle te gaan zwemmen. De Karper was razend, zo razend dat hij besloot te gaan vliegen. En hij zal vliegen tot er weer gezond water in de de Schelde vloeit.

[Bron: http://thewingsofthecarp.wordpress.com/ ]

woensdag 24 december 2008

Een Vergiftigd Geschenk


Nooit eerder vertoond in dit land! Onze grote voorbeeldfuncties van koningen tot ministers, rechters, bankiers, heelalopperbouwmeesters en kardinalen geven elkaar met Zonnewende, Kerstmis, Onnozele Kinderen, Nieuwe Jaar en Driekoningen bijzonder vergiftigde geschenken in explosieve met anthrax bepoederde verpakkingen.

Als onderdaan van deze voorbeeldfuncties en als gewone werkmensch die deze heren en dames met uw bloed, zweet en tranen hun dagelijkse kaviaar bezorgt, wordt u natuurlijk verondersteld hen na te volgen en te imiteren.

Geef u zelf of uw medemensch, uw broeder/zuster of uw naaste, uw spiegelbeeld en uw alter ego, uw linker- of uw rechterhand dus best ook maar een vergiftigd geschenk.

Bijvoorbeeld: de eerste en de laatste roman ooit van enfant terrible Eric Rosseel, een roman die luistert naar de wel toepasselijke titel "ROMAN", over het doen en laten (in wat een gesloten gemeenschap lijkt, een Tuin van Epicurus) van een reeks mensen die niet meer leven maar ook nog niet dood zijn.

Verschenen gisteren 23 december precies om 21 uur 44 minuten en 17 seconden.

De Uitgeverij Het Zinkend Schip (aan de ketting gelegd in de haven van Oostende, dat voorlopig zelf nog aan de Noordzee ligt) kondigt deze Roman, die reeds in 1924 werd bedacht met de Nobelprijs Literatuur, op zijn website www.hetzinkendschip.web-log.nl aan met volgende onheilspellende en venijnige (dus giftige) "Mededeling van Openbaar Nut":


Eric Rosseel, Roman.

Eric_rosseel

Ere wie ere toekomt.


Mensen met lichamelijke gebreken en psychische stoornissen houden zich gaarne bezig met kunst, vooral met literatuur en voorzien noodgedwongen, doch meestal ten koste van zichzelf in het levensonderhoud van meer dan één overspelige deurwaarder. Wie me kent weet dat hier een ervaringsdeskundige aan het woord is. Anderen voederen liever vogels zij het zonder zelf te kunnen vliegen, en een niet onbelangrijk aantal bejaarden, vaak oudere mensen eet groenten en spreekt tot parkieten. Het zal dan ook geen kat verbazen en zeker ome Willem niet dat zowel hier als te Parijs, Amsterdam en zelfs Haringe Roesbrugge de roman Roman van Eric Rosseel binnen luttele uren voor geen geld verkrijgbaar zal zijn.

Roman
is een literair meesterwerk van hooguit honderd bladzijden, onvoltooid, maar volmaakt, geschreven door de auteur en uitgegeven door de uitgever, - maar wie gelooft die mensen nog? (Van de 25 exemplaren die hij aanvankelijk wilde maken, zijn er al drie om weg te gooien vanwege vuile vingers en een op hol geslagen drukmachine, en ondertussen is het in zijn bovenkamer veel te donker en te koud om nog verder te werken, - geloof de verkoper niet die u probeert wijs te maken dat een spaarlamp van 7 watt evenveel licht geeft als een goede oude van 60 en een kapot blazertje geeft geen warmte.)

Terzake: niks vaste prijs en geen verzendkosten, wie een der nu al schaarse exemplaren van Roman wil bekomen, mag ons telefoneren tijdens de kantooruren, we nemen toch nooit op, we hebben zelfs geen telefoon, alleen een nummer. Daarom: doe een voorstel, breng een bod uit, voor u is het jaar immers bijna ten einde, voor ons het leven. U hebt geen idee waar dit allemaal op slaat? Wel, u beschikt misschien over een gigantische hoeveelheid aardappels, u houdt van bidsprinkhanen, u heeft een bak Westvleteren in de aanbieding, boeken interesseren u niet, uw vader zaliger was postzegelverzamelaar, u is verliefd op de auteur, u kan de uitgever niet uitstaan, wacht niet langer, want digitale klokken tikken ook thuis niet en tracht NU voor geen geld of wat dan ook een exemplaar te bemachtigen van Roman van Eric Rosseel.


Voor elke voorstel tot transactie in natura, speciën of specerijen, neem sneller dan snel contact op met de uitgever via hetzinkendschip@hotmail.com . Zelfs God zal U lonen.

Alleen zielsverwanten tot in de 2de graad kunnen rechtstreeks bij de auteur terecht.

dinsdag 23 december 2008

Happy New Year to All People in the Universe

.
[behalve aan de deurwaarders en hun genetische verwanten]

Filosofen in de Boeien !!!

En dan nog in Frankrijk, le pays des philosophes !

Trois philosophes interpellés à Roissy après l'expulsion d'un sans-papiers

[Le Monde, 23-12-2008]

Il n'est pas bon de trop questionner, même lorsque l'on est philosophe. Trois professeurs agrégés l'ont appris à leurs dépens. Lundi 22 décembre, de retour de Kinshasa (République démocratique du Congo), Sophie Foch-Rémusat et Yves Cusset ont été appréhendés par la police à leur sortie d'avion et placés en garde à vue pour avoir, lors de leur vol aller, posé des questions à des policiers qui reconduisaient un sans-papiers. Le 16 décembre, leur collègue Pierre Lauret, directeur de programme au collège international de philosophie, avait été débarqué de ce vol aller manu militari.

Avant de monter dans l'avion, les trois philosophes comme tous les autres passagers se sont vu remettre une notice d'information, signée du directeur de la police aux frontières (PAF) de Roissy-Charles-de-Gaulle. Cette note spécifie que s'opposer à une reconduite à la frontière "en incitant à faire débarquer une escorte policière ainsi que l'étranger reconduit hors des frontières françaises" est un délit passible d'une peine de cinq ans d'emprisonnement et d'une amende de 18 000 euros. Les oppositions aux expulsions d'étrangers en situation irrégulière se multipliant, une telle notice est, depuis 2007, de plus en plus systématiquement distribuée en salle d'embarquement par la PAF. Les peines prononcées n'ont jusque-là pas été au-delà du paiement d'une somme symbolique.

Ce jour-là, tous trois embarquent à Roissy sur un vol Air France pour Kinshasa, où se tient un congrès organisé par l'Agence universitaire de la francophonie et les universités catholiques de Kinshasa. Une fois dans l'avion, les trois philosophes constatent la présence d'un Africain menotté et encadré par cinq policiers. "Avec mes collègues, nous sommes juste allés voir les policiers pour leur demander pourquoi ce monsieur était menotté", affirme Pierre Lauret, 51 ans. Les policiers, très tendus selon M. Lauret, refusent de répondre et demandent aux enseignants d'aller se rasseoir. Ces derniers insistent. Les autres passagers finissent alors par se lever à leur tour pour protester contre le menottage du sans-papiers.

"TRÈS VIOLEMMENT MENOTTÉ"

Au bout d'un quart d'heure, l'agitation retombe. Mais avant de décoller, le commandant de bord vient signifier à Pierre Lauret qu'il va être débarqué. "Nous n'avons lancé aucun appel, aucune protestation. La veille, cependant, un même avion n'avait pas pu décoller à cause d'un incident similaire et certains n'ayant alors pu partir étaient fatigués de vivre un nouveau 'binz'", explique le philosophe, qui dit avoir été "arraché" de son siège par les policiers et "très violemment menotté". Les passagers s'étant remis à protester, un autre homme est, avec lui, également sorti de l'avion.

Une fois dehors, M. Lauret est placé en garde à vue. Il est libéré le soir même, mais avec une convocation le 4 mars 2009 au tribunal de grande instance de Bobigny. Il est poursuivi pour "opposition à une mesure de reconduite à la frontière et entrave à la circulation d'un aéronef". Cueillis lundi à leur retour de Kinshasa, ses deux collègues, après dix heures de garde à vue, se sont vu expliquer qu'ils seraient à nouveau convoqués pour une confrontation avec le personnel de bord.

Ironie du sort, le congrès auquel les trois philosophes se rendaient portait sur "la culture du dialogue, les frontières et l'accueil des étrangers". "Cela nous plaçait dans une situation morale délicate", reconnaît M. Lauret.

Laetitia Van Eeckhout

88 (Heil Hitler)

[Op basis van "Willem's Weblog":
http://willemmesuere.wordpress.com/2008/12/09/
hitler-has-only-got-one-ball/ ]

Advertentie Weg met Desoete
Advertentie "Weg met Desoete"

Ongeveer een maand geleden publiceerde Canvas voor het reisprogramma Weg met de Soete een controversiële advertentie waarin een chippendale gelijkend op Adolf Hitler de nazigroet brengt. De slogan onder de tekening luidt: “Test het zelf, dit is het eerste beeld dat je tegenkomt als je op Google “Duitser” intikt. Ontdek het echte Europa en niet de clichés.” Het CCOJB, de koepel van Franstalige Joodse organisaties, stapte naar het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, stellend dat “de VRT een ongeneeslijke voorkeur voor een mengeling van misselijkmakende smaken heeft”.

Naar aanleiding van deze advertentie heeft senator Anne Delvaux (CdH) een dikke week geleden een wetsvoorstel ingediend tegen het dragen van nazi-uniformen. Ze wil ook verwijzingen naar schuldigen aan genociden, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden verbieden. Mensen die nazitekenen dragen voor propaganda- of reclamedoeleinden riskeren een gevangenisstraf van acht dagen tot een jaar en een boete.

Wat moeten we denken
over deze discussie op Willem's Blog [het voorgaande is enkel een excerpt]?


Deze ganse non-discussie is maar het verlengde van een dwaze geschiedenisvervalsing die ons aanpraat dat het nazisme en al de gruwel het werk was van 1 man, zijnde Adolf Hitler. Concentriekampen waren er echter al voor Hitler aan de macht was. De Tweede WO begon met de inval van de Japanezen, in Mandsjoerije denk ik, in 1932. De Engelsen verwierpen in de jaren 1938-1939 maar met een kleine meerderheid Hitler’s deal “Europa (zonder Engeland) voor Duitsland, de rest van de wereld voor Engeland (dus ook de Franse kolonies, e.d)”. Slimme Engelsen zoals Churchill voelden toen al dat ze dat wereldrijk toch niet zouden kunnen samenhouden. Er waren toen immers al heel wat moeilijk bedwingbare antikoloniale opstanden.

Maar ja, na de oorlog kon men de Duitsers niet als volk verantwoordelijk stellen, want men moest met dat volk en vooral haar industrie (en dus haar kapitalisten zoals Bayer dat de gifgassen produceerde en Krupp wiens munitie en kanonnen 10 miljoen Russen hadden gedood) verder, meer nog, men had ze nodig. Dus moest alles de schuld zijn van één krankzinnige man (als Eichmann op zijn proces in Israël zei dat hij alleen maar bevelen opvolgde, heeft hij nooit gezegd dat die bevelen van Hitler kwamen). En die man werd dus Hitler. Elke historicus weet echter dat er maar één beslissing geweest is die Hitler genomen heeft zonder overleg met de andere nazi-leiders: de oorlogsverklaring aan de Verenigde Staten in 1942, en men vraagt zich nog altijd af wat hem toen bezielde.

Het nazisme werd ons dus voorgeschoteld als het idee van een eenzame psychopaat of een misvormde met één teelbal. Enfin alles was en is goed om ons in de waan te brengen dat het hier maar om een historisch “ongeluk” ging als gevolg van de toevallige machtsovername van Duitsland door een parafrene paranoïde gek.


De ganse discussie (voor of tegen "Plat Préféré" - forel in botersaus als Hitlers lievelingsgerecht, e.d.) bewijst alleen maar dat onze media en ons onderwijs al sinds 1945, toen er een nieuwe vijand, de USSR, werd gecreëerd, aan systematische geschiedenisvervalsing hebben gedaan, zodat Duitsland als land en volk zelf kon worden voorgesteld als een slachtoffer van die psychopaat Hitler en zodat Duitsland (de Ruhr) onmiddellijk zijn kolen en staal met die van Frankrijk en België in één instelling, de EGKS (de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal), kon onderbrengen.

In de USSR en haar Oost-Europese satellietstaten zag je eerder het omgekeerde: doordat de Tweede Wereldoorlog daar, zeker tot de val van de Berlijnse Muur, in het onderwijs en de media wordt voorgesteld als een oorlog tegen het nazisme en het fascisme als systeem en niet als een oorlog tegen Hitler, is de figuur en de persoon van Hitler er minder centraal komen te staan in de beeldvorming over de Tweede Wereldoorlog. Jongeren (bv. in Moskou en St-Petersburg) kunnen er nu anno 2008, zeker als er Westerse camera’s in de buurt zijn, veel gemakkelijker dwepen met Hitler als persoon zonder massaal teruggefloten te worden.


maandag 22 december 2008

De diepste wortels van de Vlaamse Beweging

Mail aan Olivier Boehme, Universiteit Antwerpen, schrijver van het boek "Greep naar de Markt" (Tielt, Lannoo, 2008) over de zogenaamde conservatieve revolutie die de Vlaamse Beweging tijdens het interbellum (de periode tussen de 2 Wereldoorlogen) wou doorvoeren en die uiteindelijk leidde tot een deels ideologisch geargumenteerde deels opportunistische samenwerking van het flamingantisme met Hitler & co's nationaal-socialisme.

"Ik wil u wel laten weten vanuit welk kader ik uw boek zal lezen, nl. de grote armoede en sociale en culturele achterstand, de premoderniteit waarin «Vlaanderen» tot ongeveer 1900 leefde. Vanaf het begin van de 20ste eeuw begon Vlaanderen stilaan te profiteren van de uitbouw van de Waalse industrie, die immers Antwerpen als export- en invoerhaven nodig had. Dat de eerste Belgische spoorweg in 1835 het traject Brussel-Mechelen betrof, was toen al een teken van het belang van het goederenvervoer richting Antwerpen.

De verklaring voor deze achterlijkheid en voor de stagnatie in premoderne toestanden en mentaliteiten moeten we zoeken in de voorafgaande eeuwen waarin het rijke Vlaanderen van de 15de eeuw naar het stenen tijdperk werd teruggekatapulteerd. Er was het genadeloos en wreed uitschakelen door de Spaanse Inquisitie van elke ketterij en kritiek op de concentratie van bezit en geld in kloosters en bisdommen in de 16de-17de eeuw, met andere woorden: de fysieke liquidatie van al wie wat verstand tussen de oren had en ballen aan zijn lijf. Er was de bijzonder wrede bestraffing waarmee Keizer Karel zijn geboortestad Gent bedacht, een stad Gent die met oproer en opstanden haar stedelijke vrijheden wou verdedigen (1539-1540). Er was het langdurige beleg van Antwerpen (1584-1585) door de Spanjaarden die effectief de stad innamen. Al wat de mentale en de financiële middelen had om zijn leven te herbeginnen in de vrije Noord-Nederlandse provincies, verliet de Antwerpse stad en haar contreien (in Antwerpen bleven nog 40.000 van de bijna 100.000 inwoners achter). Antwerpen verloor haar contact met de wereldhandel. Deze voorgeschiedenis en de Habsburgs-katholieke repressie hebben omzeggens gans Vlaanderen van 1600 tot 1900 verstikt in een apathie, een materiële armoede en een cultureel keurslijf dat ongestoord door het katholiek onderwijs werd georganiseerd. Van de waarden van de Franse Revolutie (Liberté, Egalité & Fraternité) hebben Vlamingen alleen maar negatieve en afschrikwekkende verhalen gehoord.

Alleen de textielindustrie in Gent (en in mindere mate in kleinere stadjes als Kortrijk, Moeskroen, e.d.) kon via het Lieven-Bauwens-effect herrijzen en voortbouwen op de stedelijke nijverheid van de 14de-16de eeuw (de Gentenaar Lieven Bauwens smokkelde in 1798 onderdelen van een mechanische spinmolen, de "Mull Jenny" - de Gentenaars spreken van "Mule Jenny", vanuit Engeland naar Parijs; in Parijs richtte hij zijn eerste katoenspinnerij op en in 1799 een eerste fabriek in Gent zelf). Die arbeiders kregen wat aansluiting met internationaal rondtrekkende goed geschoolde Vrije Gezellen (vroegere ambachtslieden). Zo was het vanzelfsprekend dat reeds rond 1848 (met de Revolutie in Frankrijk en Europa waarvan Karl Marx eerst dacht dat het gedaan was met het kapitalisme) in die Vlaamse industriële kernen de eerste socialistische en zelfs communistische genootschappen ontstonden en dat enkele Vlamingen betrokken waren bij de Iste Internationale (zoals Cesar De Paepe). Maar deze kernen hadden meer contact met de Frans sprekende fabriekseigenaars in die steden dan met het Vlaamse hinterland van arme boeren, zodat in geheel Vlaanderen (buiten die kleine kernen) de feodale Middeleeuwse structuren, misschien niet meer volgens de Wet, maar dan toch in de «geesten» intact gebleven waren. De eerste Vlaamse schrijvers en intellectuelen situeerden zich dan ook grotendeels in deze «feodale» traditie.

Dat de uitbouw van een Vlaamse economie in die zin begeleid werd door een "conservatieve revolutie" lijkt me dan logisch, aangezien deze Vlaamse ondernemers zoals Lieven Gevaert doorheen hun onderwijs en culturele vorming geen culturele banden hadden met de Frans «revolutionaire» cultuur (plus het trauma dat Napoleon in Vlaanderen door het opeisen van jongeren en paarden voor zijn oorlogen heeft teweeggebracht, met bv. de Boerenkrijg in Limburg als gevolg). Bekaert (gelegen in Zuid-West-Vlaanderen temidden de textielfabrieken) is daarentegen altijd Belgisch gezind geweest.

Dat is het beeld dat ik heb van Vlaanderen voordat het als samenleving met de moderniteit in aanraking kwam en met moderne politieke en filosofische ideeën werd geconfronteerd. Ik meen dat een zelfde situatie bestond in Polen, in Beieren buiten Munchen en vermoedelijk ook in de Baltische staten, niet toevallig allemaal katholieke regio's."


most fortunately death is the end
the ultime goal of all living beings
otherwise
life would be unbearable

Bericht van Simon The Stranger uit Australië (?)

Voyage: The Beginning

Dagenlang ben ik bezig geweest, heb afscheid genomen van
alles en iedereen; halfnaakt hebben ze voor me gestaan
en eerst de ene wang en dan de andere gekust. Geluk gewenst
stilzwijgend, mijn moeder gecondoleerd. Ze was in zwart
ook al droeg ze rood. Van betraande ogen. Teveel
heb ik er gezien die dag; die mijn vertrek niet opmerkten.
Ik ging als een vreemdeling in de koude vroege ochtend,
er stonden nog wat sterren; maar ze gingen al bijna liggen.

Ik ben dolende in een land dat niet de mijne is; jarenlang
zijn er tussen zon en aarde al geen nomaden meer geweest.
Niet langer omhangen met de rauwe korsten van mijn melaatse
stilte begeef ik mij opnieuw tussen de mensen. Ze staren
naar mijn rattenkop en slingeren ernaar met scheldwoorden;
duizend punten wie raakt. Iemand juicht, ik doe alsof
ik niet besta; keer ze mijn rug toe en ga naar een land
dat alleen nog maar in vage herinneringen leeft. Volgens mij

ben ik er geboren. Ooit eens, toen de aarde werd geschapen
en er enkel duisternis bestond; jukbeenderen van de nacht
gelikt werden door het gejank van een zwerfhond. Zo eenzaam
heb ik mij nog nooit gevoeld, maar ik ben dan ook nooit
een hond of een mens geweest. Misschien komt die dag nog.
Tot dan zal ik me schuilhouden in de goot als een zwerver.
Netjes woorden stamelen wanneer men me aanziet voor dakloze,
en me muntjes toewerpen; zoals het hoort. Tenminste tot

ik aankom in het land dat me eens beloofd werd toen ik zeven
was, in een reisadvertentie; misschien geloofde ik toen nog
in sprookjes voor het slapen. Ik weet het niet meer zeker. Maar
het verbaasde me dat er daar vogels waren; groter dan ikzelf.

zondag 21 december 2008

Aan Schoenen alleen heb je niets !


De ZonneWende


21 december: de Zonnewende. Het ontwaken van de "Zonnegod", van de Zon en de "Zoon en Zonen van het Licht".


Ik heb verleden week op Canvas een poging gedaan om te kijken naar Rik Torfs' discussie met de zogenaamde wetenschapper Paul Verhoeven, die zich nog onledig houdt met de vraag of er een soort antropomorfe God (God als een soort mens die "ziet" en "hoort", die "denkt" en "gevoelens heeft") bestaat. Kortom, een thema ver beneden het niveau van de Heilige Paulus en de eerste Kerkvaders of van de Middeleeuwse theologie (de zogenaamde scholastiek waar de filosofie een "dienstmaagd van de theologie" was). Professor Rik Torfs laat hier zien hoe diep intellectueel Vlaanderen is gezakt sinds ze zich afgesloten heeft van de themata en de concepties en visies die internationaal in de filosofie en zelfs de theologie aan de orde zijn. Een IJzertoren-niveau: Alles Voor Vlaanderen - Vlaanderen Voor Kristus (AVV-VVK). Het wordt dus niets voor Vlaanderen en meteen ook niets voor Kristus. Van een professor Kerkelijk Recht zou je meer mogen verwachten, maar Torfs is niet zo'n professor, anders zat hij niet op tv maar ergens in discussie met mensen van zijn vak, maar die zouden hem uiteraard na 10 seconden naar huis praten. Dus amuseert Torfs zich, als een ogenschijnlijk geëmancipeerde maar in wezen gefrusteerde katholiek, wat met seksuele insinuaties rond van alles en nog wat. Zoals op de Slimste Mens: "slim" zijn is daar demonstreren dat je weet hebt van zoveel mogelijk weetjes, maar nooit wordt de kandidaten gevraagd een "geestigheid" of "slimme streek" te produceren of een redenering op poten te zetten. Torfs lijkt die taak op zich te nemen, maar bij nader inzien zijn de meeste van zijn grappen en geestigheden links en rechts gestolen van anderen.

Het idee van een god en van goden ontspringt uit twee bronnen van de menselijke ervaringen uit de oertijden van de menselijkheid:
1. de natuurkrachten waar men geen greep op had en die men via magie, rituelen, gebeden en aanbidding hoopte welgezind te maken zodat de kans op natuurrampen, misoogsten, etc. bedwongen kon worden. Dit is het heidens veelgodendom (zon- en maangoden, riviergoden, windgoden, dondergoden, etc.). De moderne wetenschap poogt dit veelgodendom, deze veelheid aan natuurkrachten binnen één kader (de Grote Synthese) te vatten.
2. de herinnering aan de aartsvaders van stam en volk. Dit leidde in de periode rond 2.000 v. Chr tot 1.000 n. Chr. (door de vermenging van diverse stammen en volkeren rond het oosten van de Middellandse Zee, zoals de Joden) tot het ééngodendom: het monotheïsme van jodendom, christendom en islam. Politiek en godsdienst zijn hier in wezen nooit gescheiden geweest (het Vaticaan is nog altijd een politieke instantie en zeker in de Islam is de Koran basis van religie én zeden, recht, politiek, etc.).

Doorheen de eeuwen raakten deze twee godsconcepties verweven met elkaar, maar werden ze tegelijkertijd ook uitgehold in een onverbloemd atheïsme of een zuivere goddeloosheid (atheïsme en goddeloosheid zijn niet hetzelfde; de atheïsten zijn in de ban van de vraag of God al of niet bestaat, de goddelozen vinden die vraag gewoon tijdverlies en gaan liever op restaurant biefstuk frites of coq au vin eten en een pint of twee of een Château drinken).

Uiteindelijk zijn de altijd theologisch geobsedeerde Hollanders dan tot de vraag gekomen: "Is er Iets of iets (met kleine letter of met hoofdletter)?", zonder ook maar één aanwijzing te geven waarover dat Iets dan zou moeten gaan (de eerste Oorzaak? Kosmische Energie? de Redelijke Geest die boven land en water zweeft? De Absolute Wetgever en Beheerder van Eeuwige Normen en Waarden?). De zogenaamde ietsisten zeggen volmondig "ja" op deze vraag, m.a.w. alle Hollanders zeggen éénmondig "ja". De Vlamingen, die op enkele uitzonderingen na, op school afgeleerd worden vragen te stellen en zeker er een antwoord op te geven, hullen zich in stilzwijgen en kijken naar Torfs' gelul over God en Seks op de Slimste Mens.

Enfin.

Leve de overwinning vandaag van de Zon
op de Gloei- en Spaarlamp.

Tot de Zon dood is (Le Roi est mort, Vive le Roi!)
en we vol verering bidden voor
het welzijn van
de Heerlijke Laserstraal
vanuit het International Space Station.


Pubs, Tea-rooms, en de Rest van de Bataclan


Een pub is een plaats waar mannen samenkomen, zelfs vrouwen gedragen er zich als mannen.
Vrouwen vinden elkaar in een tea-room, zelfs mannen gedragen er zich als vrouwen (ze geven er zich over aan suikerwaren en chocolade).

Een café is dan weer een plaats waar mannen vrouwen ontmoeten en vice versa. Een café kan dan ook gemakkelijk omgetoverd worden tot een dancing (een t-dansant was oorspronkelijk een ruimte waar lesbische vrouwen na het nuttigen van een Sacher Torte ook mochten en konden dansen, i.e. lichaamsgewicht verliezen.)

Mensen treffen elkaar in een salon. Salons vind je alleen in Frankrijk en in Brussel (je had er destijds ook ééntje in Oostende toen de Brusselaars nog pootje gingen baden in het Noordzeewater). De Britten en de Amerikanen zijn te seks-geobsedeerd om zich op hun gemak te voelen in een salon. Duitsers: tja, laten we daar maar over zwijgen (Duitsers kwamen op het einde van de jaren 1930 alleen maar in Brusselse salons om er de oorlog te verklaren aan Frankrijk). De Italianen hebben dan weer geen behoefte aan salons: gans Italië van Milaan tot Rome is één salon (Zuid-Italië is sinds de 5de eeuw v. Chr. eigenlijk altijd een deel van Griekenland gebleven).

Ik zelf hoef ook niet in mijn Brussel de straat op te gaan om mensen te gaan opzoeken in een salon (mijn gezicht is in ieder geval zo lelijk geworden dat ik in een café hoe dan ook niets meer te zoeken heb). Mijn woonst is een salon waar twee mensen het soms fijn hebben, soms met elkaar overhoop liggen: ik en mezelf! Een privé-salon heeft het voordeel dat je er ook probleemloos huisdieren kunt houden (van spinnen tot schelde- en leiepaarden; in Egypte nijlpaarden) en dat je er geen camera's hoeft te installeren om indringers te weren. In een publiek salon waren nu eenmaal altijd spoken rond die jou kunnen zien zonder dat jij ze kunt zien.

zaterdag 20 december 2008

Perscommuniqué Vishandel Eric Rosseel

Vishandel Eric Rosseel houdt er aan de minister van Landbouw en Visserij, dhr. Kris Peeters, tevens Vlaams minister-president, te danken voor de wijze waarop hij zich persoonlijk heeft ingespannen om het aanwezig visbestand in de Noordzee, in het bijzonder de kabeljauwsoort, gevoelig te verhogen zodat de beperkte visquota die Europa aan de Belgische, i.e. Vlaamse, vissers heeft opgelegd, kunnen opgeheven worden.

FEEST IN GENT

Het is feest in het Glazen Huis in Gent. Studio Brussel verheugt er zich over dat honderdduizenden moeders in den vreemde op de vlucht zijn voor armoede en barbaars geweld waar wij, beschaafde en zorgeloze mensen, met ons begrip niet bij kunnen. En dat ook miljoenen Vlamingen vrolijk delen in haar vreugde en de meest acrobatische toeren uithalen om geld op te halen zodat StuBru niet bij de minister van Media moet gaan bedelen om een bescheiden aalmoes zonder dewelke zij niet voldoende cd's kan kopen om het jaar 2009 rond te krijgen.

.. ... ... ... ... ... ... Hamlet ... ... ... ... ... ...


boven mij op het plafond
en op de rug van de welvende hemel
teken ik een ruwe
een voorlopige misschien voorbarige schets
van wat is en evenzeer niet is
dat wat mijn hand achter de horizon
begerig graait en niet meer lost

wat niet onder de kerstboom ligt
noch zich onder mijn lakens
als een sluipschutter verborgen houdt

mijn vogels voor de kat
hebben er al langer
weet van
zij waren reeds present
toen de eerste mens
- en de eerste is altijd de laatste -
zijn rib nog niet tot
een klevend en verkleefd spiegelbeeld
had uitgerokken en zich verslikte
in doodsangst en schuldbesef

het is de vader die komt na de zoon
de hoer die weer vliezig en maagd wordt
de aarde plat en onbehaard

glad als de blik van een slang

en diezelfde kat die zoals elke avond
tussen tien en elf
op het vliegend tapijt
voortekenen van honger tovert
de kersen die bloeien en
we zijn nog niet eens meimaand

het spook nog in winterslaap

[20 dec. 2008; 22:17]


Let us Rejoice and Sing

Merci, Fortis!


Enfin, un rêve de jeunesse se réalise:


Je suis devenu


Citoyen de la République Française !


Lettres persanes - II


2. Salaris en Kapitaal


Van zodra in de prehistorische samenlevingen de productiviteit steeg en meer werd geproduceerd dan nodig was om de dag erop te overleven (in het bijzonder dus met de uitvinding van de landbouw en de vorming van de eerste steden met «internationale» handel) splitsten de menselijke samenlevingen zich in twee: aan de éne kant een klasse van werkenden en aan de andere kant een kaste «nietsdoenden» die leefden op basis van «belastingen» op de vruchten van de arbeid van de werkenden, een kaste die zich onledig hield met het beheer van de samenleving (recht; «politiek»; verzinnen van mythes en ideologieën, «filosofie» en religie dus, etc.). Zo kleurden slavenmaatschappijen de Klassieke Oudheid. In de feodale Europese Middeleeuwen dienden de boeren, die als lijfeigenen aan de grond gebonden waren, tienden af te staan aan hun grondbezitter. Plus dienden ze het weinige geld dat ze hadden te besteden aan het kopen van aflaten om ervoor te zorgen dat ze niet moesten vrezen dat ze bij hun dood in het hellevuur zouden terechtkomen. De bedevaarders die naar Lourdes en Compostella trokken, werden niet alleen geacht daar te bidden, maar vooral er hun geld te besteden aan een paar prullaria, zoals onze gepensioneerden die met bussen naar Manneken-Pis in Brussel worden gevoerd, worden geacht in de belendende souvenirwinkels een Manneken-Pis-kurkentrekker te kopen. Net zo lopen de pelgrimmoslims bij hun hadj in Mekka niet zo maar even zeven keer rond de Ka’aba, maar ze laten in Mekka ook een enorme massa geld achter. Wat er gebeurt met dat geld dat in die Lourdes, Compostella’s of Mekka’s wordt geconcentreerd, weten de mensen niet en ze «horen dit ook niet te weten».

Nu heeft de wetenschap in ons christelijk Europa ons nog wel niet kunnen vertellen wat het betekent dood te zijn, maar we weten wel dat het niets met ons aards leven van doen heeft en dat alleen ons aards leven van tel is. Maar het mechanisme om ons op basis van de angst voor de hel van alles aan te smeren als aflaten en boetedoening, is nog levendig. Nu wordt ons van alle kanten gevraagd ons op te offeren voor het heil van de «toekomstige generaties», van «onze kinderen en kleinkinderen», alsof ons eigen leven geen rol speelt en wij als mensen die nu (en niet in 2050) leven, geen recht op vreugde en plezier hebben, alsof die «kinderen en kleinkinderen» blijkbaar volledig impotent en incapabel zullen zijn om voor zich zelf te zorgen.


Met het kapitalisme kregen we in Europa een complexe verwevenheid van Kerk en Staat, die de macht en de niet-productieve posities (koning en hofhouding, rechters en bisschoppen) bezetten. Met de toenemende kracht van de arbeidersklasse in de 19de eeuw werden dan na de Grote Oorlog de socialisten ingehaald om de Staat (mee) te beheren, want zonder sociale vrede kon het kapitalisme niet de winsten realiseren die ze op het oog had. De Socialisten verlieten de Volkshuizen en gingen zich identificeren met het Staatsbelang. Dat zien we goed anno 2008 waar het «socialisme» in België van de mensen alleen nog maar verwacht dat ze zich, desnoods tot hun 70ste, gedisciplineerd laten «activeren» om zo de nodige belastingen en sociale bijdragen te leveren, zogezegd om de vergrijzing te bekostigen. En dit socialisme belooft dan de mensen in ruil voor hun activering dat hun kinderen en kleinkinderen een «toekomst» zullen hebben.

Steeds zien we dat de Staat (en vroeger, maar ook nu nog, de Kerk) een dubbele rol vervult: ze verleent diensten, maar aan de andere kant concentreert ze massa’s geld dat als Kapitaal wordt aangewend, m.a.w. geld dat nog meer geld moet scheppen. De mensen zelf zien dat hun inkomsten eigenlijk uiteenvallen in drie delen: 1. hun nettoloon; 2. (directe en indirecte) belastingen; en 3. sociale bijdragen (voor het sociale zekerheidssysteem). Geld is voor de werkende mensen echter geen kapitaal, maar grotendeels een middel, een mogelijkheid om de dingen te kopen die ze (als klasse, niet als enkeling) eigenlijk zelf geproduceerd hebben. Een Ford-arbeider koopt met zijn salaris een auto, maar dat hoeft geen Ford te zijn. Over het (preciese) verschil tussen hun loon en de waarde van wat ze geproduceerd hebben (de «winst») hebben ze amper weet en zeker geen zeggenschap. Ons geld dient in wezen om te ruilen, niet als Kapitaal, niet als geld dat nog meer geld moet creëren (al tracht iedereen wel te sparen met hoop op een beetje interest).

Van het geld dat we afstaan aan de Staat, de belastingen en de sociale bijdragen, verwachten we dat «ze» er onze levenskwaliteit mee zullen verhogen: (spoor)wegen aanleggen; stations, vliegvelden, hospitalen, scholen, etc. bouwen; het milieu proper houden, enzovoort. We hopen dat de Staat ons met ons geld een maatschappelijke infrastructuur zal aanbieden, die we als individuen zelf niet kunnen verwezenlijken. Belgen en vooral Vlamingen (en veel andere volkeren) hebben echter historisch zo geleden onder plunderende bezetters (Spanjaarden, Fransen, Oostenrijkers, Hollanders) dat we een enorm wantrouwen hebben in de lieden en instellingen die ons afgestaan (of afhandig gemaakt) geld beheren. En we hebben dus ook amper vertrouwen in een socialistische overheid die voor een rechtvaardige herverdeling en een verdere ontwikkeling van de samenleving zou kunnen zorgen. Precies daarom (naast de teloorgang van de socialistische boodschap en de verwatering van het programma van de socialistische partijen in omzeggens gans Europa) zitten we in Vlaanderen met zo’n grote «rechtse» politieke meerderheid.

De mensen zien dat hun afgestaan geld verwordt tot op winst belust Kapitaal dat naar de Bahamas verdwijnt, en niet de vorm aanneemt van maatschappelijke fondsen die tot goed van iedereen worden aangewend. Maar het onderscheid tussen Kapitaal en maatschappelijke fondsen is ook niet echt duidelijk in een bestel waar met de oude vormen en gedachten steeds compromissen moeten worden gesloten en waar onderwijs en media elk maatschappelijk probleem (armoede, asielzoekers, criminaliteit, geestesziekten en zelfmoorden, etc.) depolitiseren.

De huidige crisis die elke maand dieper wordt en ook meer en meer een onpeilbare «morele» crisis wordt, biedt daarom ook maar twee uitwegen. De weg naar een socialistische revolutie ligt door de individualistische en kleinburgerlijke geest die iedereen de laatste halve eeuw is ingeprent, niet zo maar open. Er rest ons nog weinig tijd om die mentaliteit te doen kantelen en mentaliteitswijzigingen vallen ook zo maar niet uit de lucht. Veeleer verschijnt aan een (reeds zeer nabije) horizon een «spectaculair en mediageniek theater» van klein en groot geweld, van kleine en grote burgeroorlogen, van kleine en grote oorlogen tegen ongrijpbare en met gesofisticeerde wapens werkende «terroristengroepen» (wat vroeger gemakkelijk zou worden aangeduid als «bevrijdingsbeweging», wordt nu steevast en zonder uitzondering tot terrorisme verklaard) en tegen al even moeilijk te lokaliseren bendes van (semi-)criminelen. Kortom: het scenario van een globale veralgemening van de zuivere barbarij lijkt reeds uitgeschreven, als een verlengde van de onvoorstelbare barbarij die de 20ste eeuw ons al heeft laten zien. Tot, zoals doorheen de Tweede Wereldoorlog, werkelijk alles is verwoest, alle vrouwen zijn verkracht en alle kinderen als wezen door het puin dolen.

Het is met bijzonder gemengde gevoelens dat ik moet vaststellen dat het in de Geschiedenis steeds doorheen barbarij is geweest dat nieuwe constructieve en superieure visies met betrekking tot de samenlevingsorganisatie opduiken en in concrete blauwdrukken (of rood-drukken) vorm krijgen. Dat was tijdens de Tweede Wereldoorlog het geval in kringen van partizanen en verzetsmensen.

Beide mogelijke wegen moeten (oef! eindelijk!) uitmonden in het uitzicht op een wereld waarin we niet alleen aan ons eigen egoïstisch heil moeten denken maar ook weten dat we één zijn met de mensheid in haar geheel. En dat onze arbeid ons niet alleen een individueel loon oplevert, maar ook de aanmaak van fondsen voor de verdere ontwikkeling en vermenselijking van deze planeet, een aanmaak waarmee we ons (in tegenstelling tot de actuele «belastingen») zullen kunnen verzoenen omdat we allen zeggenschap zullen hebben over de besteding van deze fondsen. Het is de hoop op de verwerkelijking van de Utopie die ons staande houdt.

Viva il Socialismo e la Libertà !