Voordat ik geveld word door een overdosis Cubaanse rum, even een eresaluut aan de Cubaanse Revolutie, die vandaag 50 jaar oud en jong is (iets wat Clouseau niet kan zeggen).
Op 1 januari 1959 sloeg de Cubaanse USA-zetbaas, dictator Batista, op de vlucht voor mannelijke én vrouwelijke rebellen in Havana, die niet gewacht hadden tot Fidel Castro met zijn broer Raoul, de legendarische Ché en een massa andere enthousiastelingen met een sigaar in de mond hun zegetocht vanuit het oosten van het eiland hadden afgerond. Fidel zelf kwam pas een kleine week later in Havana aan.
Wat men ook over Cuba moge beweren (tiens, wat beweren ze eigenlijk?), de Cubaanse Revolutie is één der meest markante en begeesterende projecten van de 20ste-eeuwse mensheid geweest, misschien niet voor ons in West-Europa, maar dan toch voor de landen en volkeren waaraan doorgaans nooit gedacht wordt wanneer men het heeft over de "vaart der volkeren". Als "onderontwikkeld" land een niveau van onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg, beveiliging tegen natuurrampen, etc. handhaven, terwijl op ieder moment de wurging door de USA-blokkade dreigde; op het gepaste moment "njet" zeggen tegen de Sovjet-Russische "beschermheren"; de "val van het communisme" spelenderwijs overleven:il faut le faire !
Viva Fidel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten