het was zaterdag
en het werd zondag
en het werd maandag
en nu wordt het dinsdag
naamlozen stijgen
als hollende damp
op
uit éénrichtingsriolen
- de neonkleurige namen
teruggedreven
naar de vorige eeuw
dé eeuw, het smeulen
van die koppige eeuw die
levensgevaarlijk gewond
zich eeuwig en eindeloos
oneindig
verder slepen wil
en ze zijn geslachtsloos
maar duivels en vurig
en hondsdol
als verlangen
dat al jaren tevoren
in verlegen dalen is ontbrand -
verdoken in ingehouden adem
verborgen onder
sexy slips en t-shirts
- de goden die
de eruptie van de Olympus
hebben overleefd
smelten in de
dromerige hitte
in de nevel
van wat niet is te voorzien
ook niet voorzichtig is
in de stad houdt geen bank zich rechtop
en het grimmige
glimmende gelaat
van de kreunende Staat
krimpt en zwelt en krimpt
als een middeleeuwse accordeon
ik zie en ik hoor tussendoor:
"Whatever it is she's told you,
Whatever it is I was,
This is me now. What else can I do?"
The State:
"This isn't him."
The State:
"Miss, excuse me miss,
Do you know this man?"
The Woman:
"Yes. I know this man."
[Hal Hartley "Amateur", 1994]
Whatever it is I was,
This is me now. What else can I do?"
The State:
"This isn't him."
The State:
"Miss, excuse me miss,
Do you know this man?"
The Woman:
"Yes. I know this man."
[Hal Hartley "Amateur", 1994]
horden Nero's
oefenen hun lier
nachtenlang zullen ze
bij dag
zingen op de daken
de schaduw van
de vlammen
en van de kannibalen
heeft de kreupele kerstman
reeds bijgebeend
herakleitos herakleitos
de schreeuw
redt dionusos' duisternis
en ontwaakt in gebalde longen
een schreeuw die schreeuwt
die verlamt plus verbijstert
en het balkon
met de vloer gelijk maakt
de dans hijgend en ongeduldig
houdt zich klaar
ζ
[dinsdag 9 dec. 2008; 2:53]
3 opmerkingen:
Woorden, ik heb er niet voldoende in voorraad om te schrijven wat ik vind...
'verwonderde bewondering'
"verwonde" misschien ?
eerste stuk vind ik heel erg goed, het tweede wat minder... toch een goed gedicht om de stilte te doorbreken :P
The Stranger
Een reactie posten