.
stormen houden de katers binnenshuis
bij het versleten speelgoed van weleer
de hemelmasten kreunen en wenen
in duizendvoudige hagel en ionendruppels
hier en daar splijt een hart
waar elders een bos in brand vliegt
het zijn de goden
die geen lust meer zijn voor elkaar
en eten met andermans mes en vork
zoals de god die in mijn darmen huist
en niet langer postzegels verzamelt
in de Delhaize zijn geliefkoosd merk mist
het hemelbed dat te breed aan het uitvallen is
of opkrult
onder de warmte van de lengende dagen
het is de hoop die daarachter
de kussens uitschudt
een glimlach die het asfalt smelt
een verlangen op zoek naar zijn naam
[10 februari 2009; 14u37]
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ja Eric, dit is prachtig! Eén van je betere als je het mij vraagt. Het was misschien een paar dagen geleden maar het was het wachten waard.
klopt , dit is zeer bijzonder.
Een reactie posten