woensdag 7 januari 2009

De Ondraaglijke Lichtheid van de Dakloosheid


Hoe is het mogelijk dat in een land
dat tot één der rijkste ter wereld behoort,
dezer dagen daklozen sterven van de kou?

Hoe is het überhaupt mogelijk dat er daklozen zijn,
dat een steeds groter wordende groep mensen
(in Brussel alleen al een goeie 2.000;
in 2007 zijn in Brussel 32 mensen op straat gestorven!)
de elementaire nood om beschermd
te worden tegen regen, sneeuw, storm en kou moet ontberen?


En dat (sinds WO II) tot de jaren 1995 die daklozen er niet waren?
Dat onze volkslievende politici en wij allemaal de zaken zo hebben laten begaan dat zich zo'n schrijnende maatschappelijke
ongelijkheden hebben gevormd?

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ikzelf was een tijd dakloos, tijdens de behoorlijk harde winter van 1990, nog volop in de door u aangehaalde sperperiode dus. Hoe dat mogelijk was? Het verkeerde uiterlijk, en een innerlijk dat niet op prijs werd gesteld. Zoiets gebeurt in minder dan geen tijd, binnen enkele uren zelfs. Vanaf dna gaat het snel, want: wie over niks beschikt wordt op een bepaald ogenblik bron van inkomsten voor anderen (ambtenaren, ocmw-bestuurders, hulpverleners, enz.). Dat is a.h.w. het kantelmoment. Wie fysisch en psychisch sterk genoeg is, geraakt weer onder dak, - maar vaak: ten koste van wat? Wie het niet haalt, kan beter dood gaan.
Dat e.e.a. nu meer opvalt en in kaart wordt gebracht? Zie bron van inkomsten. Oorzaak? Zonder (extreme) armoede wordt rijkdom zinloos. Enzovoorts.

Anoniem zei

Ach ik word zo moe van het te herhalen en toch kan ik het niet genoeg doen. In België is er meer dan geld genoeg om de loonlasten te verlagen, voor de witte sector voor de daklozen etc...
Maar wat wil je ? Met een bestuur dat (volgens het recentste rapport van de ECB daarover) inmiddels al jaarlijks met zo'n slordige 149 miljard euro wegloopt blijft er steeds minder geld over om wat dan ook degelijk aan te pakken.

En dat bestuur, wat vreet dat uit ? Dat houdt zich vooral onledig met het zorgen voor een almaar verdere uitbreiding van dat bestuur (meer bestuur betekend immers meer mandaten, betekend een grotere geldstroom naar henzelf).

Binnenkort (als het inmiddels al niet het geval is)nemen we zonder twijfel de kaap van 150 miljard euro, mijn rekenmachine kan zelfs niet uitdrukken hoeveel geld dat in Bfr vertegenwoordigt.

Staatshervorming is een nimmer opdrogende bron van inkomsten geworden voor de huidige lichting zelfbedieningspolitici. Over deze geldstroom zwijgen alle betrokkenen in alle talen.