Iets meer dan een halve eeuw geleden kon je nog naar de USA uitwijken (ook als je geen jood was). 10 jaar geleden kon je nog schuilen op Antarctica: ondertussen heerst daar Pieter Decrem, die bloggers liefst in een geheime gevangenis van de CIA zou zien.
Waar moet je tegenwoordig terecht als je veroordeeld wordt wegens "aanstellerij" omdat je een gat hebt gemaakt in een omheining, een gat dat er al meer dan 5 jaar was en waarover al anderen voor de rechter werden gedaagd?
Het is voorlopig nog niet zo eenvoudig om naar de Maan of Mars uit te wijken!
Op 21 april aanstaande moet ik zelf voor de vrederechter van Jette verschijnen, gedagvaard door het Universitair Ziekenhuis van de Vrije Universiteit Brussel, mijn werkgever voordat ik op pensioen ging. Begin mei 2007 werd ik in dat ziekenhuis onwettig van mijn vrijheid beroofd en kreeg er pas na tussenkomst van de politie van Jette mijn vrijheid terug. Ik was zo dwaas omwille van mijn sympathie voor de VUB geen klacht neer te leggen. Dat had ik beter wél gedaan. Dat had me hoogstwaarschijnlijk een welgemeend sorry opgeleverd plus een fikse schadevergoeding, als ik de wet over dergelijke materies bekijk. Altijd meegenomen als je van een uitkering moet leven.
Een maand later kreeg ik namelijk een factuur van 80 euro voor één nacht verblijf in het ziekenhuis (m.a.w. ik moest nog betalen voor onwettige vrijheidsberoving), plus één slaapmiddel blijkbaar (al werd ik half bewusteloos op de spoeddienst van het ziekenhuis afgeleverd). Na wat getelefoneer met de boekhouding en de juridische dienst van het ziekenhuis, kreeg ik te horen dat het een misverstand betrof en dat men de zaak blauw blauw zou laten.
Maar ondertussen heb in de loop van 2008 de toenmalige rector van de VUB, niet toevallig een geneesheer, op de pik getrapt. Op 16 oktober 2008, na anderhalf jaar niets meer gehoord te hebben, word ik plots gedagvaard door het UZ-Brussel. Toen ik contact opnam met de advocaat die de belangen van het ziekenhuis behartigt, meester Bert Mergits uit Antwerpen, om de voorgeschiedenis van de zaak uit te leggen, weigerde hij me botweg te woord te staan: dat liet alvast de dame die de telefoon opnam, me weten. "Meester Mergits wil u niet te woord staan!". Op mijn emails aan de Meester en aan de Raad van Bestuur van het UZ-Brussel, zowel aan de voorzitter Werner Soetens (met wie ik indertijd, in de jaren 1970, honderden pinten gedronken heb plus ook feiten heb gepleegd, die toen nog strafbaar waren en misschien nu nog altijd), als aan de secretaris, heb ik nooit antwoord gekregen.
Zo gaat dat. Meester Mergits is wel bekend in zekere kringen. Ik ook, maar blijkbaar niet als een even trouw familielid als meester Mergits.
Ik zal u een week voor de rechtszaak wel vragen uw bedenkingen over te maken aan de Jetse Vrederechter. In ieder geval verplaats ik me niet voor zo'n inquisitoire actie (en dan nog opgezet door mensen die zich Geuzen noemen!) en de factuur zal ik nooit betalen.
Ik volg ondertussen in de buurt van Peking een opleiding als taikonaut. Maar ik zal mijn opleiding jammer genoeg niet tijdig kunnen voltooien.
Waar moet je tegenwoordig terecht als je veroordeeld wordt wegens "aanstellerij" omdat je een gat hebt gemaakt in een omheining, een gat dat er al meer dan 5 jaar was en waarover al anderen voor de rechter werden gedaagd?
Het is voorlopig nog niet zo eenvoudig om naar de Maan of Mars uit te wijken!
Op 21 april aanstaande moet ik zelf voor de vrederechter van Jette verschijnen, gedagvaard door het Universitair Ziekenhuis van de Vrije Universiteit Brussel, mijn werkgever voordat ik op pensioen ging. Begin mei 2007 werd ik in dat ziekenhuis onwettig van mijn vrijheid beroofd en kreeg er pas na tussenkomst van de politie van Jette mijn vrijheid terug. Ik was zo dwaas omwille van mijn sympathie voor de VUB geen klacht neer te leggen. Dat had ik beter wél gedaan. Dat had me hoogstwaarschijnlijk een welgemeend sorry opgeleverd plus een fikse schadevergoeding, als ik de wet over dergelijke materies bekijk. Altijd meegenomen als je van een uitkering moet leven.
Een maand later kreeg ik namelijk een factuur van 80 euro voor één nacht verblijf in het ziekenhuis (m.a.w. ik moest nog betalen voor onwettige vrijheidsberoving), plus één slaapmiddel blijkbaar (al werd ik half bewusteloos op de spoeddienst van het ziekenhuis afgeleverd). Na wat getelefoneer met de boekhouding en de juridische dienst van het ziekenhuis, kreeg ik te horen dat het een misverstand betrof en dat men de zaak blauw blauw zou laten.
Maar ondertussen heb in de loop van 2008 de toenmalige rector van de VUB, niet toevallig een geneesheer, op de pik getrapt. Op 16 oktober 2008, na anderhalf jaar niets meer gehoord te hebben, word ik plots gedagvaard door het UZ-Brussel. Toen ik contact opnam met de advocaat die de belangen van het ziekenhuis behartigt, meester Bert Mergits uit Antwerpen, om de voorgeschiedenis van de zaak uit te leggen, weigerde hij me botweg te woord te staan: dat liet alvast de dame die de telefoon opnam, me weten. "Meester Mergits wil u niet te woord staan!". Op mijn emails aan de Meester en aan de Raad van Bestuur van het UZ-Brussel, zowel aan de voorzitter Werner Soetens (met wie ik indertijd, in de jaren 1970, honderden pinten gedronken heb plus ook feiten heb gepleegd, die toen nog strafbaar waren en misschien nu nog altijd), als aan de secretaris, heb ik nooit antwoord gekregen.
Zo gaat dat. Meester Mergits is wel bekend in zekere kringen. Ik ook, maar blijkbaar niet als een even trouw familielid als meester Mergits.
Ik zal u een week voor de rechtszaak wel vragen uw bedenkingen over te maken aan de Jetse Vrederechter. In ieder geval verplaats ik me niet voor zo'n inquisitoire actie (en dan nog opgezet door mensen die zich Geuzen noemen!) en de factuur zal ik nooit betalen.
Ik volg ondertussen in de buurt van Peking een opleiding als taikonaut. Maar ik zal mijn opleiding jammer genoeg niet tijdig kunnen voltooien.
3 opmerkingen:
"Meester Mergits is wel bekend in zekere kringen. Ik ook, maar blijkbaar niet als een even trouw familielid als meester Mergits." Ow, heeft dit een relatie met die pinten en met natte kamers? Broedermoorden?
Hum, de advocaat van de tegenpartij kan er niet aan verdienen door u aan te horen over uw kant van het verhaal. Hoewel u de psychiatrie hebt doorzien, hebt u dat nog niet gedaan voor de advocatuur en het gerecht. Uw eigen advocaat zal hopelijk wel een luisterend oor aanbieden, maar praat wel niet te lang, want de teller geeft niet alleen uren maar ook euro's aan. Hint.
Ow, het is niet met pinten drinken dat ze wereld gaan veranderen: het is met pinten drinken dat ze de wereld gaan verwerken.
Een reactie posten