Eindelijk, eindelijk raakte ik op de Tentoonstelling van schilder/schrijver/onbestaand-mens Patrick Pitteman. Hij heeft zich hier al een paar keer kwaad gemaakt, in de waan verkerend dat ik aanwezig was op allerlei onbenullige Expositions en Tentoonstellingen of andere gelegenheden waar het publiek vrij mag binnentreden.
De vernissage op 5 maart heb ik inderdaad bewust overgeslagen. Om private redenen: er waren mensen uitgenodigd die mij naar het leven staan, zij het juridisch, maar ze zijn groter en zwaargebouwder dan ik, dus je weet maar nooit. Ik had geen zin mijn dag te laten vergallen. Ik heb in mijn leven al genoeg op mijn smoel gekregen (nooit heb ik iemand een slag gegeven) van mensen die geen verstand hebben van drinken en op vernissages is de drank meestal van het dubieuze soort met soms rare uitwerkingen op lieden die de waarheid niet verdragen, maar er wel voor betaald worden die te zoeken. Lieden die zogezegd drinken omdat Plato dronk op zijn συμπόσιον's: nee da's mijn genre niet. Ik ben des Vlezes en ik heb geen "filosofisch" of religieus excuus nodig om te genieten van een goede pint, een fles of een pichet wijn. Ik verheug me al op de fles tuica (60° graden blijkbaar, huisgestookd, echte Strofeuer dus), die me deze week vanuit Roemenië zal toegestuurd worden of reeds onderweg is (spotgoedkoop daar, zegt me me; en ik geloof dat: slivovitsj was/is ook spotgoedkoop in de landen die eens Joegoslavië waren). Ik moet dus wel mensen uitnodigen, want ik heb, mezelf kennende, nooit alcohol in huis (het verdwijnt immers meteen in mijn keel of het nu tafelbier is of cognac; dus koop ik nooit alcohol, tenzij ik weet dat ik bezoek zal krijgen van een geliefd persoon). En een fles tuica ineens, dat is mogelijk letaal.
Van die Platonische bedoening stamt ons woord Symposium, waar ook achteraf de geleerden drinken als zijn ze plots gemetamorfoseerd in varkens. En via de neoplatonici uit de 2de en 3de eeuw na Christus werd Jezus' Laatste Avondmaal door de ondertussen katholiek geworden leden van de christengemeenten omgevormd tot een άγάπη-maal: agapè is Oud-Grieks voor lichamelijke liefkozing. De ex-christene katholieken maakten daar een Liefdesmaal van; je kunt je het voorstellen, die bisschoppen en kerkvaders onder elkaar die zogezegd het Vlees vaarwel hadden gezegd ten voordele van het Woord en de Geest. "Het Woord is Vlees geworden", citeerden ze dan graag de evangelist Johannes. Johannes kwam altijd wel van pas, veel meer dan Lucas of Markus of Mattheus (die pas rond 1970 in Vlaanderen plots "effecten" begon na te laten). Soit.
De bedoening (niet de aandoening) ging en gaat tot woensdag 25 maart door in:
El Fontan
Restaurant
Rue Haute 179 Hoogstraat
1000 Bruxelles/Brussel - België
+32 (0) 2 502 35 59
Dat is een restaurant dus, een brasserie eigenlijk. Je bent niet echt verplicht er te eten, toch niet als je voor de Expo komt. Maar haast je dus zoals ik gedaan heb: maandag en dinsdag is de zaak dicht wegens verlengde Spaanse siesta's en "blauwe maandagen". De Schotse fabrieksarbeiders van rond 1900 voegden aan hun blauwe maandag ook een "blauwe dinsdag" toe, schijnt het. De Schotten dronken meer dan de Engelsen van Liverpool en Manchester, dus het zal wel waar zijn. De blauwe maandag van de fabrieksarbeiders, niet die van de textielbewerkers van de Middeleeuwse gilden, was nodig omdat de fabrieksarbeiders geacht werden hun vrije dag, de zondag dus, aan de Heer te wijden, wat ze als brave gelovigen ook deden. Maar ze vonden wel dat ze dan de maandag "aan zichzelf mochten wijden", en ze waren met geen stokslagen naar hun fabriek te krijgen. De zaak is iets ingewikkelder, bv. in Frankrijk en Italië en alles beneden de "taalgrens" zijn er nooit blauwe maandagen geweest, de arbeiders losten dat daar anders op (zie mijn Reis naar de Jongste Dag, WWAOW, 2007, binnenkort Unibook, let op!).
De hier in deze blog opgenomen werken komen niet van de Expo, maar heb ik gevonden op Internet. Meer dan deze twee heb ik niet gevonden. Hij verdient er meer. Maar ik heb geen verstand van het transfereren van fotos' van mijn gsm naar mijn pc. Onderstaand werk dat me destijds recht naar het hart ging (ik ben het ondertussen "gewend"), verscheen reeds eerder op een vorige blog van me. Met een tekst over zijn werk, maar deze blog is ondertussen vernietigd door de Engelse vloot die zoals u weet ook al de Armada klein kreeg, en ik ben niet eens opgewassen tegen een 1000ste van de Armada, laat staan tegen admiraal Nelson (of was het Bill Clinton?).
.
2 opmerkingen:
De twee in felle kleurtjes zijn mooi maar het middenste (gezicht)in sobere tinten is prachtig.
Proficiat Patrick Pitteman.
Een bewonderaarster.
Op deze vernissage waren er vrienden en vriendinnen en kregen gratis een goeie glas wijn aangeboden, en mochten ze wat tappas eten. Patrick Pitteman was blij zo opnieuw een klein aantal mensen bij elkaar te krijgen. Uit VRIENDSCHAP & BROEDERLIJK DELEN. Zonder enige vorm van verplichting of postcarrièrezucht door 'revoluties' of wat dan ook te prediken want van de socialisten weten we zowieso dat ze collaboreren met het systeem zoniet het miserabilisme prediken gezien hun katholieke opvoeding. Van dit allemaal was er niet, dan wel MEESTERWERKEN.Her man De Croo meldde in een brief dat hij zou komen, waarop PP een vraag per brief had aan zijn dochter : is de kunst van Patrick Pitteman postmodern, en heeft dat implikaties op het vlak van politieke en juridische beslissingsvoering.
Een reactie posten